انواع قراردادهاي نفتي

قراردادهایی که برای توسعه میدان کشور استفاده می شوند،به سه دسته قراردادهای امتیازی،قراردادهای مشارکتی و قراردادهای خدماتی تقسیم می شوند.
قراردادهای امتیازی:ابتدایی ترین نوع قراردادهای نفتی محسوب می شوند، که بر اساس آنها، دولت بعنوان مالک مخرن یا میدان نفتی مشخص، سرمایه گذاری برای انجام عملیات اکتشاف، توسعه،بهره برداری و بازاریابی محصولات آن را به شرکتی خاص واگذار می کنند. مانند قرارداد دارسی در سال 1280 خورشیدی قرارداد 1933 و قرارداد کنسرسیوم در سال 1954.
قراردادهای مشارکت:به قراردادهای مشارکت در تولید، قراردادهای مشارکت در سود و قراردادهای مشارکت در سرمایه گذاری تقسیم می شوند که متناسب با نوع قرارداد دو طرف در تولید، سود یا سرمایه گذاری مورد نیاز برای اجرای پروژه سهیم می شوند. مانند سریپ در سال 1957، ایرپکو و دوپکو در سال 1965، بوشکو و هوپکو در سال 1971.
قراردادهای خدماتی: عملیات اکتشاف و توسعه میدان های نفتی در محدوده مکانی و زمانی مشخص انجام و تامین مالی پروژه به شرکت عملیاتی، به عنوان شرکت پیمانکار عرضه می شود و در صورت موفقیت آمیز بودن عملیات موضوع قرارداد، دولت هزینه های اجرای پروژه و حق الزحمه پیمانکار را پرداخت می کند. این قراردادها را به دو دسته، قراردادهای خدمت صرف و قراردادهای خدمت همراه با خطر پذیری تقسیم می شوند.