رئیس جمهور عملگرا

احمدی نژاد ضعف ها و کاستی های زیادی داره ولی یه خصوصیت مثبت خیلی بارز داره، او تصمیم می گیره و در اجرای اون مصممه. چنین صقتی برای به مدیر اجرایی لازم و ضروریه. خاتمی با بسیاری از سیاست های هاشمی در عرصه سیاست داخلی ، خارجی و حتی اقتصاد مخالف بود ولی دوران او دوران تثبیت بود. تثبیت سیاست های قبلی و حرکت آروم رو به جلو. خاتمی مرد تصمیم های سخت نبود. او بر خلاف اسمش اصلاح طلب نبود، بلکه ذاتا ترسو و محافظه کار بوده و هستش. او حتی عملی رو که بوضوح و روشنی (دست دادن با خانم ها ) انجام داده، رو تکذیب می کنه. خاتمی اعتماد به نفس نداشت و بهمین دلیل نتونست یه مدیر اجرایی خوب باشه. در حالیکه او مردی فوق العاده با افکاری روشن و حرف هایی زیباتر بود. در نقطه مقابل او احمدی نژاد قرار داره. مردی با افکار کوته بینانه و در اوج تنگ نظری، ولی او یک مدیر اجراییه . او بر خلاف خاتمی بد حرف می زنه ولی حرف هاش رو تکذیب نمی کنه حتی اگه براش دردسرساز بشه.(تکرار صحبت هاش در مورد نابودی اسراییل). او می دونه هر تصمیمی هم موافق داره و هم مخالف. او از مخالف نمی ترسه. او بر خلاف خاتمی با قدرت تصمیم می گیره و این بارزترین ویژگی اوست. (حتی اگه خیلی از تصمیم هاش اشتباه باشه.) او در این 2 سال 2 تصمیم مهم و حیاتی گرفت که بیشتر از خودش، دولت های بعدی از ثمرات اون بهره مند میشن. تصمیمات جنجالی و سخت که خاتمی جرات گرفتنش رو نداشت با اینکه مطمئنا خودش هم درستی این تصمیمات رو قبول داره. 1- مذاکره با امریکا 2- سهمیه بندی بنزین. تصمیم اول یه تابو شکنی همراه با مخالفت های تندرو ها و تصمیم دوم، تصمیمی با مخالفت های عامه بود. مشخصه که ایندو تصمیم به سود کشوره ولی کمتر کسی در این نظام جرات گرفتن چنین تصمیماتی رو داره. نهادینه شدن این تصمیمات یکی دو سالی طول می کشه و اون زمان مخالفت ها هم فراموشی شده و دولت بعدی می تونه از اون بهره ببره.