احمدي ن‍ژاد و روياي كاريزمايي

احمدی نژاد می خواهد کاریزما باشد، می خواهد تاثیر گذار باشد ، می خواهد بگوید که من هم هستم ، من را هم بازی بدهید ، او می خواهد که او را هم حساب کنند ، تنها گناه او همین است ، می خواهد همه او را ببینند ، می خواهد مورد توجه همه باشد و این تنها گناه اوست و شاید تنها اشتباه او همین باشد که نمی داند وقتی رئیس جمهور یکی از مهمترین کشورهای جهان (از لحاظ سیاسی) شد دیگر مورد توجه هست و نیاز نیست کار غیر عادی انجام دهد که مورد توجه باشد . او از وقتی رئیس جمهور شد تصمیم گرفت یک کار بزرگ بکند، اول فکر کرد با مافیای نفتی(من حتی در وجود مافیای نفتی شک هم دارم )بجنگد و پول نفت را سر سفره مردم بیاورد، اما وقتی قضیه جدی شد دید با سخنرانی کردن و فریاد زدن این کار را نمی توان کرد، بعد تصمیم گرفت اورانیوم را ملی کند، اما بلافاصله برخورد کرد با دیوار شورای امنیت سازمان ملل و دید در این جای سفت نمی تواند کار خاصی انجام دهد(شاید تنها کار درستی که می توانست بکند همین بود ). بعد تصمیم گرفت ظهور کند و تبدیل به یک منبع نورانی شود، اما دید که ظهور کردن به این راحتی ها هم نیست!!! بعد تصمیم گرفت لیست مفسدین اقتصادی را افشا کند، اما دید اگر حکم شود در شهر مست گیرند همه را به جرم مستی گیرندو شاید هم گروهی از دوستانش و فقط به یک بلوف و تهدید سیاسی بسنده کرد. بعد همین جوری به دهانش آمد و علیه اسرائیل یک چیزی گفت و به محض اینکه این حرف را زد همه جا تصویر او را پخش کردند و اسم او را آوردند، حالا از حرف زدن از اسرائیل خوشش آمده؛ دیگر نه به نفت کار دارد، نه برایش مهم است که وزرایش چه کسانی باشند، نه می خواهد مشکل بانکها و بورس را حل کند، نه دیگر خبری از زنجیره انسانی و تولید انرژی هسته ای است. فعلا پرزیدنت مشغول مبارزه با اسرائیل است. مبارزه با اسرائیل هم کار راحتی است، یک سخنرانی می کنی و همه دنیا به هم می ریزد، نه لازم است فکر کنی و نه لازم است برنامه ای بریزی. فقط یک نفر برای این مبارزه کافی است، برای این کار قحط الرجال نداریم.